Een mysterie in het bos

Foto Xuan Cueto

De dagen. De dagen zijn zo achterlijk lang. Ze beginnen al ver voor de ochtend en het gaat maar door. Waar de zon een paar maanden onderging voordat hij onze berg raakte, lijkt hij nu wel 360 graden te gaan, langs alle toppen van de horizon. De tijd nu is een lange tijd.

Veel licht om hard te werken dus! We hadden zowel de ouders van Joost op bezoek als de hoogpriester van het creatief timmeren/ opperste beukmeister van Amsterdam-Noord Jasper! Waar we aan het begin van de maand nog een soort tijdcapsule vol oude meubeltjes, een stofjas aan een haakje en blikken vol facturen uit de jaren zeventig hadden, staan we nu aan het begin van het nieuwe hoofdstuk. Jasper bouwde een werkvloer, muren verdwenen als sneeuw voor de zon. Een oude trap werd weer richting de hemel getakeld. En ondertussen vonden we de meest wonderlijke sporen, een soort driedimensionale archeologie, een reis langs vorige bewoners en (meestal lekker organische) oplossingen van bouwproblemen door eerdere (vak)lieden.

De eerste dag dat Reem op haar knieën haar handen de grond in drukte, en her en der plek maakte voor nieuwe planten, kwam er een vuursalamander naar boven. In de mythologie staat die voor wedergeboorte, dus dat is hoopvol (in een poging om een evidente verstoring toch maar wat sjeu te geven).

Ondertussen zwerven over het land drie Pale White Ghosts; de werkelijk magische merries van Xuan en Mara, de buren. Het is een moeder en twee dochter, en ze heten Sombre, Inprenta en Atalaya. Het is nogal wat, met merries leven. Ze zijn echt supersensitief. Voelen waar wij zijn, en waar de andere paarden zijn. Ze ruiken, zien, horen, maar voelen vooral; het schijnt dat hun huid wel 1000 keer meer gevoelig is dan de onze, en hun voetzolen veranderingen in energie kunnen voelen (precies als reiger, die zo in ondiep water voelt waar de visjes zitten).

En via de merries duikelden we deze week een mysterie in. De paarden klitten de eerste dagen nogal rondom het huis, terwijl de grazige weides beneden bij het bos zijn. De eerste nachten liepen ze terug naar de buren, de tweede avond liepen ze nota bene het huis van de buren in. Gedrag dat Xuan in 25 jaar nog nooit gezien had. Wat jaagt ze schrik aan? Een groot zwijn? Een Trasgu (de mytische Asturiaanse huiskabouter)? Of zou er een wolf in of door het bos gekomen zijn? Sinds de winter zijn er twee wolven gezien op de Sueve, de bergkam achter de onze, waarvan een groene loper van maar een paar kilometer naar ons valleitje loopt. Xuan besluit een wildcam op te hangen. Geen wolf, wel dansende ogen. Volgens de deskundigen zijn het nachtvlinders maar wij houden het op Trasgu.

Tenslotte een woord van dank voor de brandnetels. In het maken van de eerste kruidentuinen wijst de grote brandnetel ons de weg. Een plant van verstoorde grond, een pionier. Hij staat op wat ooit mestvaalten en composthopen moeten zijn geweest, en bindt stikstof in z’n wortels. Waar brandnetel groeit liggen de bouwstenen voor nieuwe groei voor het oprapen. Dus de brandnetel moest een beetje plaatsmaken deze weken, en staat nu als een beschermende ring om de vegetatieve nieuwkomers.

In de paar weken dat we hier nu aan het rommelen zijn, zien we met de dag nieuwe paadjes in het gras en over de aarde ontstaan. Sommige zijn evident, paden van en naar of tussendoor, sommigen zijn een herinnering aan een enkele tocht. Samen maken ze een prachtige spiegel van onze begintijd hier op het landje, een soort zelfportret van handelen.

En om af te sluiten een haiku:

Krachtige stenen
Keltische energiestroom
Leven in een droom
(Jasper, 14 juni 2025, Santo Tomás de Collía)

En wist je dat:

- We vanuit het keukenraam de nestlocatie van een paartje oehoes kunnen zien? (met telescoop weliswaar, maar toch)
- ⁠Reem haar lieveling lentefruit uit Libanon, de janerek (een soort onrijpe zure pruim die je eet met zout bij een borrel) vond op het land?
- ⁠Sary thuiskwam met een Stinkende Kortschildkever (die in het Engels trouwens een betere naam heeft: Devil’s coach horse beetle)
- Ramzi’s lieveling soep is brandnetel soep! En dat je een natuurlijke meststof (gier) kan maken van brandnetel?
- ⁠Ons nieuwe huis tussen vier zeeën blijkt te liggen? (onder ons buurvrouw Mar, boven ons Mara, naar het Noorden Mari-Cruz en naar het zuiden Mariano!)